Marta Klauze-Grundman ps. Marta

Urodziła się 27 maja 1921 r. w Warszawie. Uczęszczała do szkoły średniej J. Michalskiej w Warszawie, maturę zdała w 1940 r. na tajnych kompletach. Studia rozpoczęła w 1941 r. na Wydziale Lekarskim Tajnego Uniwersytetu Warszawskiego.

W czasie okupacji niemieckiej wcześnie włączyła się do pracy konspiracyjnej. Początkowo należała do młodzieżowo-samokształceniowej organizacji Pet, następnie prowadziła jako instruktorka szkolenie sanitarne dziewcząt. Po włączeniu Petu do Szarych Szeregów była sanitariuszką przy drużynie męskiej, brała udział w akcjach dywersyjnych. Od września 1943 r. była sekcyjną sanitariuszek, a następnie drużynową żeńskiej drużyny w II kompanii batalionu Zośka. Miała pseudonim Marta.

W Powstaniu Warszawskim od początku do kapitulacji była cały czas na linii frontu na Woli, Starym Mieście i Czerniakowie. Na Czerniakowie poległ walczący w tej samej kompanii jej brat Ryszard.

Po powstaniu zatrzymała się u rodziny pod Krakowem. Po powrocie do Warszawy kontynuowała studia lekarskie. W 1947 r. otrzymała absolutorium, a w 1948 r. dyplom lekarza.

Z kolegami z konspiracji utrzymywała stały kontakt i niejednokrotnie wspierała ich pomocą.

Po absolutorium rozpoczęła pracę w Szpitalu Wolskim (później Instytut Gruźlicy) u prof. J. Misiewicz. W 1947 r. wyszła za mąż za Jerzego Grundmana, kolegę z batalionu Zośka, wówczas studenta medycyny. Po aresztowaniu męża przez UB w 1949 r. została zmuszona do opuszczenia wraz z córką Warszawy i pracowała w Sanatorium Przeciwgruźliczym w Rudce. Po wypuszczeniu męża z więzienia i powrocie do Warszawy pracowała w Centrum Leczenia i Rehabilitacji Gruźlicy Płuc w Świdrze koło Otwocka.

W Powstaniu Warszawskim została odznaczona Krzyżem Walecznych.

Zmarła nagle na zawał serca 27 II 1980 r. pozostawiając męża i dwie dorosłe córki.

Opr. Barbara Szurig-Werner