Janina Lamers ps. Ewa

Janina Lamers – świadectwo dojrzałości otrzymała w maju 1939 w XIII Państwowym Gimnazjum i Liceum im. E. Plater w Warszawie.

Studia medyczne rozpoczęła na tajnych kompletach Uniwersytetu Ziem Zachodnich w Warszawie. W latach 1941–1944 zaliczyła cztery lata studiów.

W sierpniu 1944 r. pełniła funkcję sanitariuszki w punkcie sanitarnym – Plac Dąbrowskiego 2/4, w I Obwodzie AK – Śródmieście, pod dowództwem płk. Radwana (E. Pfeiffer).

W dniu 4 sierpnia punkt został zbombardowany. Ciężko ranna przebywała w szpitalu PKO przy ul. Hożej i Al. Ujazdowskich 37. W dniu 4 października została wywieziona do niewoli niemieckiej. Przebywała w obozie Stalag XI Gross Lübars, później w obozie Oberlangen. Po wyswobodzeniu przeniesiono ją do IV Szpitala Wojennego w White Church w Anglii.

Po ukończeniu leczenia operacyjnego (4 operacje) kontynuowała studia medyczne w Polskim Wydziale Lekarskim w Edynburgu i tam uzyskała absolutorium. W 1947 roku po powrocie do kraju nadal studiowała na Uniwersytecie Poznańskim, gdzie uzyskała dyplom w 1949 r.

Od 1950 do 1979 roku, czyli do przejścia na emeryturę, pracowała w Akademii Medycznej w Warszawie. Uzyskała I i II stopień specjalizacji z pediatrii oraz stopień naukowy doktora nauk medycznych

Uznana została za inwalidę wojennego III grupy (76% utraty zdrowia).

Odznaczona Krzyżem Walecznych, Krzyżem Powstania Warszawskiego oraz Srebrnym Krzyżem Zasługi. Zmarła w 1996 r.

Opr. Andrzej Lamers i Halina Lamers