Irena Adamska - Sikorska - Sztaba ps. Ina, Irena

Życiorys

(fragment)

(…)W 1940 roku rozpoczęłam pracę w Społecznym Komitecie Samopomocy Społecznej Sekcja Zdrowie. Potem nazwa tej Instytucji uległa zmianie i brzmiała Polski Komitet Opiekuńczy. Pracowałam przy ul. Złota 58. W tym czasie zostałam skierowana na kursy P.C.K. dla pielęgniarek.

Praktyki odbywałam w Szpitalu im. Dzieciątka Jezus. W naszym Ośrodku szkoliłyśmy dziewczęta do udzielania pierwszej pomocy na wypadek jakichkolwiek działań wojennych. Jednocześnie jako członek A.K. przy IV zgrupowaniu kpt  „Gurt” przygotowywałam niezbędny sprzęt, leki oraz środki opatrunkowe. Było to w roku 1944. Pracowałam bez przerwy tj. do wybuchu powstania Warszawskiego. Wobec dobrego przygotowania w sprzęt, leki i inne środki mogliśmy zorganizować najpierw  punkt sanitarny, który przekształcił się z konieczności w szpital powstańczy w domu przy ul. Złotej 49 w magazynach piwnicznych.

Otrzymałam przepustkę z Nr 1 na podstawie, której mogłam się poruszać na terenie naszago zgrupowania.

Przepustka “Iny” podpisana przez Kazimierza Czaplę “Gurta”

Nie muszę tu nic mówić na temat pracy i jej warunków. Przy ostrzale i bombardowaniu pracowaliśmy dzień i noc.

Nasza grupa bierze też udział we wszystkich poważniejszych akcjach takich jak zdobywanie przez naszych „chłopaków’ P.A.S.T.Y. przy uli. Zielnej uwieńczonej zresztą wielkim sukcesem. Trzeba było zbierać rannych i zabitych. Tak było do kapitulacji. Byłam przygotowana na wyjazd do Niemiec do obozu. Jednak zaszły takie okoliczności, że dostałam się do Milanówka, wiedząc, że w Brwinowie został zorganizowany „Dom Izolacyjny”, którego przełożoną była nasza łódzka koleżanka Aniela Królewska. Tam też rozpoczęłam natychmiast pracę.

Na teren Domu Izolacyjnego żaden Niemiec nie wszedł. Po prostu bali się chorób zakaźnych. A byli chorzy nawet na tyfus i inne choroby zakaźne.

Dlatego mogłyśmy ukrywać w nim młodszych i poszukiwanych przez Niemców powstańców i innych młodych ludzi przed ich wywiezieniem do obozów. Była to praca bardzo trudna i jakże niebezpieczna. Trwała do momentu oswobodzenia Warszawy(…)