Helena Sumińska ps. Hela

Urodzona 12 XI 1914 r. Córka Stanisława i Janiny z Krupińskich. Ojciec dr filozofii, geograf i zoolog, asystent prof. Tura, nauczyciel szkól średnich. W czasie okupacji w tajnym nauczaniu, aresztowany przez gestapo, wywieziony z Pawiaka do obozu na Majdanku, tam zginął. Brat, Michał, więzień Oświęcimia, Mauthausen i innych obozów, zoolog.

Helena ukończyła gimnazjum J. Kurmanowej w 1932, następnie studiowała na SGGW w latach 1932–1936. Pracowała w Instytucie Doświadczalnym w Morach i Skierniewicach.

W konspiracji od lutego 1943 r. w Narodowej Organizacji Wojskowej (NOW), miała stopień piątkowej, przeszła szkolenie sanitarne. W Powstaniu Warszawskim była sanitariuszką kompanii Grażyna bat. Harnaś AK. Wraz z Danutą Bujalską w pierwszych dniach powstania pracowały w szpitalu batalionu Gustaw zorganizowanym przez dr. Zbigniewa Tabeńskiego (Łada, 1596) w Szpitalu Dziecięcym przy ul. Kopernika 43, po czym otrzymały polecenie zorganizowania szpitala polowego przy ul. Konopczyńskiego 3/5/7. Pracowała również w czołówce sanitarnej batalionu Harnaś pod komendą Danuty Zofii Mieczkowskiej-Dziewanowskiej-Rudowskiej.

Podczas bombardowania w dniu 3 września 1944 kwatery bat. Harnaś przy ul. Mazowieckiej 2/4 bombami zapalającymi usiłowała wydobyć z płomieni ciężko rannego kwatermistrza bat. Gustaw, ppor. Mieczysława Sikorskiego, przybyłego 1 września kanałami ze Starego Miasta. Sama też ranna, nie zdołała go ocalić i razem z nim zginęła w ogniu.

Nosiła pseudonim Hela, nr ewidencyjny 3, w czasie okupacji służący za pseudonim.

Opr. Ewa Orlikowska-Krasnowolska