Wanda, Maria Ostoja - Chodakowska

Była absolwentką Centralnego Instytutu Wychowania Fizycznego im. J. Piłsudskiego w Warszawie. Po ukończeniu studiów pracowała w Pryw. Liceum i Gimnazjum im. Zofii Łabusiewicz w Warszawie. Następnie próbowała życia zakonnego u karmelitanek w Poznaniu, ale z powodu słabego zdrowia nie mogła tam pozostać. W 1933 wstąpiła do Urszulanek Serca Jezusa Konajacego. Początkowo pracowała w Łodzi jako katechetka, a od 1941 pracowała w Warszawie. Była też sanitariuszką w Wojskowej Służbie Kobiet Obwodu I Śródmieście AK. Jej największą troską w obcowaniu z ludźmi było zbliżenie ich do Boga, umiała dostrzec każdą nadarzającą się okazję do usłużności. W  dniu 1 VIII 1944 wyszła z grupą Sióstr stanowiącą  patrol sanitarny do rannego na ul. Gęstej i wraz z 3 innymi siostrami zginęła, obrzucona granatami przez niemiecką załogę z uniwersytetu. Pośmiertnie odznaczona Medalem Wojska (15 VIII 1948) i Krzyżem Armii Krajowej (20 VI 1972). Spoczywa w grobowcu Zgromadzenia na warszawskim Bródnie.

Męczeńskie dzieje Archidiecezji Warszawskiej 1939-1945, Warszawa 1948. S. Pawła Titow, Wspomnienie o siostrze Chodkowskiej, Łódź 15 VI 1949. Szare urszulanki na Powiślu, w: Ludność cywilna w powstaniu warszawskim, t. 1, Warszawa 1974. B. Urbanek, Pielęgniarki i sanitariuszki w powstaniu warszawskim w 1944, Warszawa 1988. Andrzej Wernic, Siostra Wanda Chodkowska, „Gazeta Wyborcza” 14-15 VIII 1996.